روفرشی( به عربی : سجادة) یا قالیچه ( به هندی: कालीन): به لایه‌بندی سنگینی گفته می‌شود که الیاف پشمی کوچک اما بسیار متراکم بر روی آن قرار دارد.
برای اجرای این الیاف روفرشی 12 متری دست دوم آنها را بافته می‌کنند یا حلقه‌ای از نخ پشمی را داخل پود می‌کنند، یا نخ پشمی را روی پارچه پایه دوخته می‌شود یا الیاف را با پوشش شیمیایی می‌چسبانند.
گاهی به جای پشم از ابریشم نیز استفاده می شود، اما این گونه روفرشی ها بسیار گران هستند و دوام کمتری دارند. روفرشی ها نیز از نخ پنبه ای ساخته می شوند، اما آنقدرها مورد احترام قرار نمی گیرند. نخ و جوت برای پشت روفرشی) استفاده می شود.
به دلیل خاصیت ارتجاعی بسیار ارزشمند در الیاف پشم، این الیاف به ویژه برای پوشش روفرشی ها مفید است. در نتیجه حتی پس از راه رفتن روی روفرشی با پوشیدن کفش، برای مدت طولانی مانند نو باقی می ماند. یعنی زود کثیف نمیشه
از نخ پنبه ای برای تار استفاده می شود، اما از نخ یا جوت برای پود استفاده می شود. استفاده از جوت باعث سنگینی و سفت شدن روفرشی می شود که کیفیتی ضروری و قابل تحسین است. در روفرشی های خوب از جوت با نخ نخی استفاده می شود.
دستور رنگ کردن روفرشی
پشم را قبل از بافتن روفرشی رنگ می کنند. برای این کار کلاف های پشم را به چوب های بامبو آویزان می کنند و پشم را در محلول داغ رنگی می ریزند و پس از زدن رنگ آن ها را خارج می کنند.
رنگرزی مدرن با ماشین انجام می شود. رنگرزی در برخی ماشین ها اغلب شبیه رنگرزی دستی است.
اما محلول رنگی با بخار آب گرم می شود و به دلیل کارکردن دستگاه تکه ها به چرخش ادامه می دهند. در ماشین های دیگر، نخ پشم را به مقدار زیاد پر می کنند و محلول رنگ داغ را هر از چند گاهی در جهت مخالف پمپ می کنند. چنین ماشین هایی به تازگی به وجود آمده اند.
